Ortodoncja
Ortodoncja to dziedzina stomatologii zajmująca się profilaktyką i leczeniem wad zgryzu, oraz wad szczękowo-twarzowych u dzieci, młodzieży i dorosłych.
Terapia, prowadzona przez ortodontę, wpływa nie tylko na właściwe stosunki międzyzębowe lecz także na proporcje dolnego i środkowego odcinka twarzy, stąd coraz częściej ortodoncja nazywana jest ortopedią szczękową, względnie zachowawczą ortopedią szczękową. Leczenie ortodontyczne ma na celu skorygowanie wad zębowych i zgryzowych, przy pomocy tzw. aparatów ortodontycznych.
Aparat ortodontyczny, służy do przywracania właściwego, fizjologicznego zwarcia między szczęką a żuchwą, wyrównywaniu i właściwym ustawianiu zębów w łukach zębowych, leczeniu wad zgryzu. Istnieją aparaty ruchome oraz stałe. Stosuje się odpowiednio do wady pacjenta.
Aparat ruchomy zaleca się dla dzieci między 4 a 12 rokiem życia, przed wymianą zębów mlecznych. Zbudowany jest on z akrylowej płytki oraz pętli wykonanych z drutu, dopasowanych do zębów.
Aparat stały zaleca się dla młodzieży i dorosłych, do zębów stałych. Pozwala na korygowanie wad znacznie poważniejszych niż aparat ruchomy.
Zbudowany jest z zamków i pierścieni, które są mocowane do szkliwa specjalnym klejem. Do nich mocowany jest sprężysty drut, który wywiera na zęby stałą, precyzyjnie określoną siłę.
Długość noszenia takiego aparatu uzależniona jest od wady. Wśród aparatów stałych rozróżnia się: aparaty estetyczne (ceramiczne, kryształowe) i aparaty metalowe (tytanowe, niklowe).
Do ujemnych psychicznych skutków noszenia aparatu przez pacjenta jest początkowa niechęć, lęk w obawie przed brakiem akceptacji w swoim otoczeniu.
Dostępne są też jednak aparaty kosmetyczne (z białej porcelany albo syntetycznego szafiru), które mogą być traktowane przez pacjentów prawie jak specyficzny rodzaj biżuterii.
Aparat może również powodować dyskomfort, objawiający się wrażeniem uścisku na zębach oraz uczuciem bólu zębów.
